Ślubne tematy

Mój mąż jest obcokrajowcem, czyli o problemach międzykulturowych w związku

Nasze życie biegnie coraz szybciej, a my próbujemy nadążyć za jego tempem. Wciąż napotykamy zmiany, innowacje, większą swobodę i rozwijającą się tolerancję. Otwarcie granic, możliwość pracy w każdym zakątku świata, liczne wyjazdy, sprawiają, że śluby z obcokrajowcami stają się powszechne. Jednak opinie na ich temat wciąż są różne...

Moja druga połówka nie pochodzi z Polski

Opinie o ślubie z obcokrajowcem są podzielone. Najczęstszą wymienianą przyczyną, która zniechęca do zawarcia małżeństwa z obcokrajowcem jest odmienna kultura i religia. Obawiamy się niezrozumienia, innych przyzwyczajeń, często zastanawiamy się, jak będą wychowywane nasze dzieci. Tak bardzo jesteśmy wyczuleni na akceptację otoczenia, że boimy się, jak na taki związek zareagują rodzice. Nieraz z powodu braku akceptacji rezygnujemy z znajomości. Powszechna opinia jest dla nas ważna, lubimy gdy inni pochlebnie wypowiadają się o naszych działaniach. Pytanie tylko, jak wielki wpływ na nasze życiowe decyzje mają mieć inni. Związek z obcokrajowcem wiąże się z okazywaniem dużej dawki tolerancji, a także akceptacji.

Dobre strony związku mieszanego

Będąc z osobą z innego kraju, mamy znakomitą okazję na poznanie odmiennej kultury, tradycji, przyzwyczajeń, a przede wszystkim języka. Daje nam to szansę przełamania stereotypów. Poprzez takie relacje stajemy się bardziej otwarci na drugiego człowieka; fascynuje nas inność. Miłość wiele może znieść i spowodować, że nie patrzymy na daną osobę trzeźwym okiem. Wówczas kraj, pochodzenie, zwyczaje schodzą na drugi plan, dostrzegamy wnętrze drugiej osoby i pozwalamy miłości wejść do naszego życia. Liczy się osobowość i to, czy dobrze czujemy się w swoim towarzystwie. Niejednokrotnie wystawiani jesteśmy na próby, szczególnie przy takich związkach. Bardzo chcemy poczucia akceptacji i aprobaty, jednak trzeba się zastanowić, jak bardzo można pozwolić, by kierowała naszymi decyzjami. To my mamy być szczęśliwi, od nas samych zależy, jak będzie wyglądać dalsze wspólne życie. Gdy już zdecydujemy się na wspólne życie i ślub, należy poznać kilka praktycznych wskazówek.

Ślub cywilny

Cudzoziemiec, który zamierza zawrzeć związek małżeński Polsce, powinien złożyć kierownikowi urzędu stanu cywilnego dokument stwierdzający, że zgodnie z właściwym prawem, może je zawrzeć. Cudzoziemiec do Urzędu Stanu Cywilnego musi przynieść:

- paszport,
- akt urodzenia (przetłumaczony przez tłumacza przysięgłego),
- zaświadczenie o zdolności prawnej do zawarcia związku małżeńskiego (dostanie je w ambasadzie w swoim kraju, w odpowiedniku naszego USC).

Ceremonia ślubu cywilnego odbywa się w asyście tłumacza przysięgłego. Oświadczenie woli, czyli przysięga jest tłumaczone w kolejności: Kierownik USC - tłumaczenie na język obcy - strona obcojęzyczna oraz Kierownik USC - strona polska - tłumaczenie na język obcy.
Akt zawarcia związku małżeńskiego sporządzany jest w języku polskim. Na potrzeby rejestracji związku za granicą akt należy poddać tłumaczeniu przysięgłemu.

Ślub kościelny

Uroczystość w kościele nie wymaga tak wielu formalności, jak w przypadku ślubu cywilnego, wszystko zależne jest od oczekiwań Pary Młodej. W przypadku ślubu kościelnego, gdy jedna ze stron nie jest katolikiem, albo nie uda jej się dopełnić obowiązku bierzmowania, należy spełnić następujące warunki:

- uzyskać za pośrednictwem parafii, w której załatwiamy formalności przedślubne, odpowiednią dyspensę biskupa,
- strona katolicka składa oświadczenia, że jest gotowa odsunąć od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary oraz, że uczyni wszystko, co w jej mocy, aby dzieci zostały ochrzczone i wychowane w wierze kościoła katolickiego,
- strona niekatolicka składa oświadczenie, że nie będzie stawiać stronie katolickiej przeszkód w spełnianiu praktyk religijnych oraz w katolickim wychowaniu przez nią spodziewanego potomstwa.
Liturgia sakramentu małżeństwa różni się tym od ślubu dwojga katolików tym, że podczas przysięgi małżeńskiej strona niekatolicka nie wypowiada wezwania: „Tak mi dopomóż Panie Boże...", a przy nakładaniu obrączek: „W imię Ojca i Syna...". Błogosławieństwo i sakrament małżeństwa dostaje tylko osoba należąca do kościoła katolickiego.

Kochani kierujcie się własnymi przekonaniami, tylko Wy wiecie, przy kim chcielibyście spędzić resztę życia. Decyzja o byciu z obcokrajowcem nie należy do najłatwiejszych, jednakże warto próbować i otwierać się na inne narodowości.

Katarzyna Sikora

Twoje imię i nazwisko lub pseudonim:
Adres e-mail znajomego:
Wyślij