Ślubne tematy

Ślub w Kraju Kwitnącej Wiśni

Wszyscy znamy standardowy obraz ślubu europejskiego. W Ameryce ceremonia ślubna wygląda nieco inaczej, ale i tak pozostaje szereg wspólnych elementów. Biała suknia, przysięga małżeńska wypowiadania na ślubnym kobiercu, przyjęcie weselne... Wyobrażacie sobie zawarcie małżeństwa bez tych elementów? A więc przeczytajcie...

Jedna Japonia, niejednorodna tradycja

W Japonii śluby zawierane są w okresie od kwietnia do czerwca, bowiem właśnie w tym czasie można podziwiać kwitnące wiśnie. O ile większość Japończyków zgodnie wybiera termin ślubu, o tyle drogi zawarcia związku małżeńskiego są różnorakie. Najbardziej popularny jest ślub cywilny, który jednak zdecydowanie różni się od naszej wizji tej ceremonii. Trudno nawet nazwać to wydarzenie ceremonią, bowiem ogranicza się do podpisania dokumentów w urzędzie. Prawdziwie japońskim ślubem jest shinzenshiki, który jednak coraz bardziej wypierany jest przez uroczystość chrześcijańską. Jak widać europejskie i amerykańskie wpływy na media i modę są silniejsze od tradycji. Bardzo rzadko zdarzają się też śluby zgodnie z nakazami i obyczajami buddyzmu. Religia ta przywiązuje jednak większą wagę do spraw śmierci, niż życia doczesnego i wesela.

Tradycyjny ślub japoński

Religią przejętą przez Japończyków od przodków jest shintoizm. Opiera się na wierze, że pierwsi cesarzowie zawierali w sobie boski pierwiastek. Zgodnie z tą wiarą, jeszcze do XX wieku to rodzice parowali małżeństwa, jednak współcześnie odchodzi się od tej tradycji, a narzeczeni sami decydują o swojej przyszłości. Ciekawym obyczajem jest wybieranie przez narzeczonych innej pary, która ma za zadanie czuwać nad nimi do czasu zawarcia małżeństwa. Dawniej Panna Młoda obowiązkowo musiała założyć do ślubu aż 12 kimon! Na szczęście dziś wystarczy tylko parę warstw, z tym, że kimono wkładane jako pierwsze musi być białe, a to wkładane jako ostatnie - bogato zdobione i ciężkie. Niezbędnym elementem stroju Panny Młodej jest również nakrycie głowy o nazwie tsuno kakushi. Pan Młody ubrany jest w czarną szatę ze znakiem rodowym. Ceremonia rozpoczyna się od wypicia trzech łyżek sake, po czym para wypowiada słowa przysięgi.

Ślub „po chrześcijańsku"

To, że Japończycy zawierają małżeństwo zgodnie z tradycją chrześcijańską wcale nie znaczy, że utożsamiają się z tą religią. Najczęściej jest to po prostu wyraz panującej mody, którą zapoczątkowała w 1959 roku cesarzowa Michiko. Od tamtej pory każda dziewczyna marzy o założeniu białej sukni. Naprzeciw pragnieniom młodych par wychodzą specjalne firmy, które oferują możliwość wyboru kapłana z katalogu (według koloru skóry, włosów, oczu itd.), choć w zasadzie ślubu nie musi udzielać kapłan. Wystarczy kleryk lub osoba, która jedynie „gra" rolę kapłana. Ślub „po chrześcijańsku" można wziąć nawet w centrum handlowym!

A po ślubie wesele

Wesele japońskie w niczym nie przypomina polskiego przyjęcia. Zazwyczaj trwa jedynie parę godzin i jest uroczystością bardziej oficjalną, niż rodzinną. Obowiązkowym gościem na weselu jest szef Pana Młodego, a także szefowie z pracy rodziców Państwa Młodych. To oni, jako osoby wysoko postawione zajmują przy stole miejsce obok Młodej Pary. Rodzice siedzą jak najdalej od swoich dzieci. Przyjęcie prowadzi najczęściej wodzirej, który dba o odpowiedni przebieg spotkania, poprzez swoje specjalnie przygotowane na tę okazję wypowiedzi. Często również sugeruje gościom, kiedy należy wznieść toast, czy zmienić temat rozmowy.

Japończycy nie przywiązują tak wielkiej wagi do ślubu kościelnego, jak Polacy. W zasadzie mogą oni zrezygnować z jakiegokolwiek formalizowania związku bez obawy o swoją reputację. Cóż... co kraj, to obyczaj!

Agnieszka Doros

Twoje imię i nazwisko lub pseudonim:
Adres e-mail znajomego:
Wyślij